Bij een ‘sociaal Europa’, denkt een mens al gauw aan ‘solidariteit’, in Europa en wellicht daarbuiten. ‘Solidariteit’ is een ideaal en schiet zodoende altijd tekort. Niettemin is het bereik er van over de eeuwen heen gegroeid: van stammen naar steden naar staten, en wat de laatste betreft vooral in het verband van de welvaartstaat. Hier gingen burgers elkaar verzekeren tegen de gevaren die het leven met zich meebrengt: ziekte, armoede en onwetendheid. Daarmee groeide tegelijkertijd hun gevoeligheid voor